We zijn alweer 4 maanden onderweg in 2024 en wat is er veel gebeurd!
De streek staat volop in bloei, tot genoegen van dagjesmensen, toeristen en… laten we onszelf niet vergeten. Wat was het weer genieten van het Bloemencorso: de aanloop, het bouwen en decoreren en vooral: de gezelligheid en het professionele teamwork om er een feestje van te maken voor alle bezoekers.
De bloemetjes buiten zetten, dat kunnen we in deze streek. Achter de schermen zitten we niet stil. Daarover kun je in deze nieuwsbrief meer teruglezen. Voor mij was het bezoek met de Bollenjongens en het fieldlab team aan het biologische bollenbedrijf van John Huiberts een hoogtepunt. Waarom? Door de opstelling van iedereen: van elkaar willen leren en dat merk ik ook tijdens de sessies die we hebben gehad om te komen tot een structureel demoveld in deze streek: wat een energie! Ik merk het ook in de gesprekken met bijvoorbeeld toeleverancier Agrotechniek: zij zien weer nieuwe kansen voor schone ziektebestrijding met behulp van technologie die bij Unmanned Valley wordt ontwikkeld. De pilotgroep met Regiocertificering gaat van start en het plan voor een groen campus in de streek gaat steeds meer vorm krijgen. Leuk om samen met Onderwijs en Arbeidsmarkt Duin- en Bollenstreek dit idee verder vorm te geven. Het werd heel positief ontvangen tijdens hun bijeenkomst in Sassenheim. Dit is belangrijk want met gedragenheid in de streek van onderwijs, overheid en bedrijfsleven gaat die campus er komen. Is die er dan alleen voor de groen sector? In Nederland zijn er inmiddels veel campussen en die hebben allemaal hun eigen ‘kleur’. Als iets mij duidelijk is, dan is het dat de kleur in de Duin- en Bollenstreek er één van verbinding met de samenleving is. Dus ook als bewoner kun je er straks naar binnen lopen en meer te weten komen, maar vooral ook samen werken aan oplossingen.
De Duin- en Bollenstreek is uniek en daar dragen we als Greenport graag aan bij. Om uniek te zijn en te blijven, moet je meegaan met de tijd. Ik schrijf dit op Koningsdag en als ik terugga in de geschiedenis; hebben alle veranderingen er voor gezorgd dat de plek van het Koningshuis is, zoals die nu is, maar Koning Willem Alexander geeft er een andere kleur aan dan zijn moeder en ik begreep dat Prinsjesdag een andere vorm gaat krijgen. Ofwel: aanpassen aan de eisen van deze tijd.
Deze tijd vraagt om durf en kwetsbaarheid
Dat brengt me bij de sierteelt. Als je de ontwikkeling op een rij zet, zie je het volgende. Lang ging het over méér telen en over betere kwaliteit. Topsporten, daar zijn we goed in geworden. Daarna kwam de duurzaamheidswens vanuit klanten: tuincentra en supermarktketens. De laatste jaren is veel bewustzijn en veel wet- en regelgeving bijgekomen. Denk aan inzichten op het gebied van klimaatverandering, energiebronnen, biodiversiteit en de volhoudbaarheid van systemen. Ik merk dat de sector op die wensen in speelt.
De omgeving
Maar… er is nu een derde factor bij gekomen: omwonenden. Na een eerdere juridische procedure in Drenthe door omwonenden tegen een lelieteler is er nu ook een procedure in Limburg gaande. Beide zijn door omwonenden van een teeltbedrijf aangespannen vanuit bezorgdheid over hun gezondheid. Ook recente acties van Extinction Rebellion gericht op de sierteelt zijn een nieuw fenomeen. Hoe daar mee om te gaan? Vooral door de dialoog aan te gaan met de omgeving. We komen uit een tijd waar iedereen wel een link had met de agrarische sector; maar dat is niet meer vanzelfsprekend. Daarbij zul je moeten vertellen wat je doet aan duurzaamheid, maar is het net zo belangrijk welke bijdrage je levert aan je omgeving. Lever je producten waar mensen blij van worden? Maar ook: wat voor werkgelegenheid kun je aanbieden? Kun je bijdragen aan een mooie leefomgeving, cultuur en vergroening? Kun je misschien bijdragen op een andere manier? Als onderdeel van een energienetwerk of door je bedrijf open te stellen voor bezoekers? Ooit zijn uit die gedachte het Bloemencorso en Keukenhof voortgekomen. Trots en mensen verbinden en laten genieten.
The next step
Nu is het tijd voor de volgende stap: niet alleen vertellen dat je goed bezig bent, maar gedurfde doelen neerzetten en daarover – met je omgeving – communiceren. Als voorbeeld: in 2035 gebruiken we geen chemische gewasbescherming meer of is de foodprint nul. Ja, dat is spannend. Het vraagt om moed om die doelen te durven stellen én om ze uit te spreken. Dat vraagt om leiderschap. Het vraagt ook om kwetsbaarheid. Durf je transparant te zijn? Durf je ook onderzoek aan te gaan naar de mogelijke effecten van gewasbescherming in relatie tot de ziekte van Parkinson? Gaat het College Toelatingsmiddelen Gewasbeschermingsmiddelen ook onderzoeken wat het effect is van een cocktail van middelen op de gezondheid? Zelf het ongemak opzoeken en er uiteindelijk sterker uitkomen.
Ambitie en durf
Juist een oer-Nederlands icoon als de sierteelt en zo’n gezichtsbepalend element van de Duin- en Bollenstreek (kwam zelfs in de film Barbie voor) is dat aan haar stand verplicht. Daar mag je wat van verwachten en daar wil je trots op zijn en blijven. En ik weet zeker dat dit kan. Samen de toekomst vormgeven en niet vanuit angst, maar vanuit ambitie en durf. Ik schrijf dit op persoonlijke titel; je hoeft het niet met mij eens te zijn, maar dan hoop ik dat je er over met mij (en anderen) in gesprek gaat. En… ik kijk uit naar 3 mei: nieuwe verbindingen en inspiratie bij het FUTURE evenement in Noordwijkerhout; het soort energie dat ons gaat helpen!
