Als u in de spiegel kijkt, wat voor soort bestuurder ziet u dan?
Dat vind ik lastig. Maar ik denk dat anderen zullen zeggen dat ik een verbindende bestuurder ben die graag denkt in mogelijkheden. Het gaat bij mij vooral om de inhoud. Mijn fijnste werkmomenten zijn de momenten dat ik met verschillende partijen samenwerk aan gemeenschappelijke doelen. Samen zoeken naar oplossingen die voor iedereen goed zijn.
Wat is uw core business? Wat doet een gedeputeerde zoal?
Je kunt de Commissaris van de Koning en Gedeputeerden Staten het beste vergelijken met een Burgemeester en Wethouders. B&W vormt het dagelijks bestuur van de gemeente en wij vormen het dagelijks bestuur van de provincie. Mijn portefeuille bestaat uit Land- en tuinbouw, Economie en innovatie en Gezond en veilig Zuid-Holland. Ook ben ik voorzitter van Greenport West-Holland én Greenports Nederland, en ook nauw betrokken bij Greenports Aalsmeer, Boskoop en Duin- en Bollenstreek. De tuinbouw is een geweldige sector met een verscheidenheid aan grote en kleine bedrijven en prachtige producten. Nederland exporteert enorm veel greenportproducten naar de hele wereld. Denk aan voeding, bloemen en bollen, maar zeker ook kennis. Onze tuinbouwsector brengt innovaties voort die de wereld over gaan. In het dagelijks leven overleg ik veel met overheden, organisaties en bedrijven. Daarnaast ga ik graag op werkbezoek. Daar krijg ik altijd energie van. Ik hoor dan uit de eerste hand van ondernemers wat er speelt, wat er leeft en hoe wij daar als overheid op in kunnen spelen.
Hoe heeft u de coronacrisis tot nu toe ervaren, als voorzitter van Greenports Nederland?
Ik heb de eerste weken van de coronacrisis met pijn in mijn hart gezien wat de impact was op bedrijven in de land- en tuinbouw. Ik was bijvoorbeeld op bezoek in het Westland bij een ondernemer in kleine kiemgroenten. Dit zijn kleine delicate groenten die vooral in de horeca worden gebruikt. De vraag was compleet weggevallen en hij moest al zijn producten weggooien. Zo de bak in. Ook heb ik de impact gezien op de sierteelt. En ook dat ging mij aan het hart. Ik realiseer mij op dat soort momenten maar al te goed dat mijn salaris gewoon door wordt betaald en risicodragende ondernemers een moeilijke periode doormaken. Ik heb mij dus net als veel andere Nederlanders blauw gekocht aan boeketten, tulpen, tuinplanten en meer. Die creativiteit en saamhorigheid vond ik heel bijzonder. Daarnaast maakte ik deel uit van de crisisorganisatie voor de tuinbouw. We hebben ons daar hard gemaakt voor het steunpakket van de overheid. Dat is er ook gekomen.
Is er hoop voor spoedig herstel?
Dat is een vraag die niet alleen greenportondernemers zich moet stellen. Het is een vraag voor de hele samenleving. Dit is wat mij betreft namelijk ook een moment van bezinning, herijken en bijstellen. Iedereen kan zichzelf afvragen: ben ik nog op de juiste weg? Krabbel ik weer op en ga ik op dezelfde manier verder? Of ga ik het momentum aangrijpen om zaken anders te doen? Daarnaast blijven we vanuit de crisisorganisatie tuinbouw doen wat nodig is. We hebben hierover een enquête uitgestuurd naar 6000 adressen. Wij willen zo goed mogelijk inzicht krijgen welke steun er nodig is. Alles is erop gericht om zo snel mogelijk weer een bloeiende greenport te hebben. Hier en daar zijn er al lichtpunten en tekenen van herstel. Dat geeft absoluut veel hoop.
Waar bent u trots op?
Ik ben trots op hoe de sector zich tijdens de crisis snel heeft georganiseerd. Als ik zie hoe wij afgelopen weken keihard en gezamenlijk geknokt hebben voor steun, dan concludeer ik dat we het erg goed gedaan hebben. Wij hebben met elkaar een steunfonds van 600 miljoen euro bij elkaar gebokst. Wij hadden met Greenports Nederland al een stevig fundament vóór de crisis, dat is nu nog sterker geworden. Greenports Nederland werkt nauw samen met de overheid, het bedrijfsleven en kennisinstellingen, de zogenaamde triple helix.
Waar mogen wij u ’s nachts voor wakker maken?
Je mag mij voor vrijwel alles wakker maken. Ik doe daar nooit zo moeilijk over. Ik ga er vanuit dat mensen zelf wel kunnen inschatten of het echt nodig is. Sowieso natuurlijk als er iets met mijn kinderen is. Ik heb een geweldige baan waarmee ik 60 tot 80 uur per week gepassioneerd bezig ben. Maar ik heb ook vijf kinderen waarvan de jongste twee nog thuis wonen. Toen de kinderen klein waren had deze baan niet gepast. Nu ze ouder zijn is er weer ruimte voor mijn werk. De lockdown-periode zorgde voor onverwachts meer gezinstijd. Allemaal thuis aan het werk, overdag achter de computer en ‘s avonds samen eten. De crisis heeft ook mooie dingen gebracht.